Gönguskíðakrapp

Í tilefni af því að þögnin hefur á annað borð verið rofin þá er ekki ástæða til annars en að gera það með stæl með lítilli skemmtisögu.

Einn fagran sunnudagsmorgun fyrir nokkru síðan þá ákváðum við Hanna að fara á gönguskíði. Færi var ágætt. Þó gleymdi ég að nota viðeigandi áburð, sem gerði það að verkum að rennsli var ekki eins og best verður á kosið. Þó renndum við okkur í góðan klukkutíma. Núna hefur hins vegar hlánað og er ekki útlit fyrir frekari gönguskíðaiðkun í bráð.

Þetta finnst örugglega engum skemmtileg lesning, nema þá helst honum Vara frænda mínum og öðrum líkt þenkjandi öfuguggum.