Hár-krapp

Vegna fjölda áskorana hefur æðstaráð Krappetíkrappsins ákveðið að birta samsetta mynd af Stilla Vebba, eins og hann mögulega myndi líta út ef hann væri ekki algjörlega hugarfóstur æðstaprests Krappetíkrappsins. Eins og sést þá er þessi mynd tekin áður en atvikið með Rítu Hvússunum átti sér stað, því hárið fékk einkar slæma útreið í öllum hamaganginum og var látið fjúka.




Þetta bindi er greinilega mikill kostagripur. Algjör örlí-næntís gersemi.

Megakrapp

Ég ætla að deila einni algjörlega hæpóþettikal dæmisögu með æstum lesendum Krappetíkrappsins. Þetta er svona svipað og Jésú sagði frá í gamla daga, þetta er almenn frásögn sem lesendur geta tekið til sín og lært af ef þeir finna bita í henni sem höfðar til æsts lesanda, en því er alls ekki haldið fram að þetta hafi átt sér stað nokkurntíman eða nokkursstaðar.

Söguhetjuna í dæmisögunni mun ég kalla Stilla, eftirnafn Vebba, bara að til að persónugera hana fyrir æstum lesendum. Stilli Vebba. Stilli. Vebba. Það kemur í sjálfu sér þessari frásögn ekkert við, en þessi Stilli Vebba á einmitt föður sem heitir Vebbi Still. Það er skemmtileg tilviljun.

Allavega, Stilli býr í relatívt litlu samfélagi á landsbyggðinni, í relatívt litlu landi per kapítal. Þegar fór að nálgast helgi hugsaði Stilli sér gott til glóðarinnar að nú gæti hann hangið heima hjá sér í hundrað-og-einn staðsettu íbúð sinni og borðað súkkulaði og glápt á innihaldssnauða ameríska sjónvarpsþætti á DVD. En þegar kallið kom á föstudagskvöldinu þá stóðst hann ekki mátið og fór á svakalegt fyllerí með bróður sínum þar sem farið var á svínfeita stónerrokk tónleika með Valdísku hljómsveitinni Pain Brolice og tekið sveitt trúnó inn á klósetti með Helga Magra. Daginn eftir var Stilli því frekar óhress og hugsaði sér því ennþá meira gott til glóðarinnar að geta tekið laugardagskvöldið í súkkulaði/DVD vitandi að hann hafði lagt sitt af mörkum til aukins hagvaxtar í bænum með gegndarlausu sulli sínu kvöldið áður.

En auðvitað endaði laugardagskvöldið með því að hann stóð sauðdrukkinn inn á Affi Kak með félögum sínum og dansaði villt breik undir seiðandi undirspili Hassbunter, sem var mættur á svæðið með sumarsmellinn Oten Banna. Þegar því geimi lauk þá æsti Stilli meðsukkendur sína í eftirpartí í hinni frábærlega hundrað-og-einn staðsettu íbúð sinni, þar sem blandaðir voru Rite Whussian drykkir fram undir morgun (nót tú self: það er hægt að kaupa G-mjólk í BSO) og últrafeitt rokk blastað í græjunum, önuga kallinum á efri hæðinni án efa til mikillar gleði.

Öll góð eftirpartí taka samt enda þegar fram líða stundir og að lokum var Stilli orðinn einn í frábærlega hundrað-og-einn staðsettu íbúð sinni, ennþá með nægilegt hráefni í sjötíu Ríta Hvússa. Stilli reyndist samt það skynsamur að hann burstaði tennurnar vel og vandlega, og lagði sig svo til hvílu í sínu tvíbreiða rúmi.

Þegar Stilli vaknaði daginn eftir rifjaði hann upp ævintýri helgarinnar í kolli sér og brosti kíminn út í annað. Hvað er annað hægt eftir að hafa twistað hlandsveittur við besta sænska júrótrasj sem fyrirfinnst norðan Langjökuls? Brosið breyttist þó fljótt í hryllingssvip þegar Stilli minntist þess að hafa dreymt að hann lægi í sínu fína tvíbreiða rúmi í frábærlega hundrað-og-einn staðsettu íbúð sinni og kastaði upp eins og það væri enginn morgundagur. Í draumnum sá hann hálfmelta Ríta Hvússa þjóta framhjá eins og rjómagulir formúlubílar frá Makklaren. Það var ekki falleg sjón. Sem klippt út úr einhverri amrískri ógeðisgamanmynd þá uppgötvaði hann auðvitað þegar hann skimaði yfir fína tvíbreiða rúmið (og fór samstundis að anda með nefinu) að þetta var hreinlega enginn draumur. Krúttlegu rúmfötin sem tengdamóðir hans hafði gefið honum í jólagjöf fyrir tveimur árum voru útötuð í verulega andstyggilegri ælu. Á einhverjum tímapunkti um nóttina hafði hann bókstaflega hörlað innyflunum yfir fína tvíbreiða rúmið og ekki einu sinni haft fyrir því að snúa sér á hina hliðina heldur bara haldið áfram að sofa.

Þarna hefði verið einstaklega viðeigandi ef konsertmeistari Sinfóníuhljómsveitarinnar hefði vippað sér inn um dyrnar og tekið stefið úr Psycho með brjálæðislegan glampa í augunum. En í staðinn þurfti Stilli að "vakna og finna lyktina af kaffinu" eins og sagt er, rífa utanaf rúminu og fara síðan í ákaflega langt Crying-game-legt bað. Núna stendur hann án efa hokinn fyrir framan hálftómu Kahlua flöskuna og veltir fyrir sér tilgangi lífsins.

Það er engin góð dæmisaga án boðskapar, en í þetta skiptið vil ég að æstir lesendur setji sig í spor einhvers sem er annt um títtnefndan Stilla Vebba, og vilji veita honum góð ráð eftir þessi ævintýri næturinnar. Hvað myndir þú ráðleggja Stilla Vebba ef hann stæði á þröskuldinum hjá þér með útældar axlir og botnfylli af Halkhúa í flösku og játaði þessa atburði fyrir þér með tárin í augunum?

• Taktu matarvenjur þínar til gagngerar endurskoðunar.
• Taktu drykkjuvenjur þínar til gagngerar endurskoðunar.
  
• Hættu þessu væli og flyttu út til Svíþjóðar til kærustunnar, þar vaxa meinhollar Kebab-pítsur á trjánum og boðið er upp á ríkisniðurgreidda staði sem spila Boten Anna allan sólarhringinn til að halda þegnunum hressum.
  
• Ekki nota G-mjólk til að blanda Ríta Hvússa.

Af gefnu tilefni ætla ég ekki að láta mynd fylgja þessari færslu (enda hvar ætti ég svosem að fá mynd, Stilli Vebba er alveg greinilega uppspuni frá rótum).